زینب کـنـار لالـه پـرپـر صبـور باش            در داغ بـال‌هـای کـبـوتر صبـور باش

من می‌روم شبـانه غـریـبـانـه دخـتـرم            بر سوز این غریبی حیدر صبور باش

ایـنـجـا هـنـوز اول راه اسـت دخـتـرم            زینب کـنار تـشت بـرادر صبور باش

مانـند کـوه بـاش و کـنار حـسـین خود            در اضطراب لحظۀ آخـر صبور باش

تو عـزّت قـبـیـله‌ای ای دخـت فـاطـمه            دخـتر کـنار پـیـکـر اکـبر صبور باش

تقدیرِ هرچه نام علی، تیغ در گلوست            آرام باش و با دل اصغـر صبور باش

ای خـواهـر دلاور ســردار عـلـقـمــه            بر داغ‌های دست بـرادر صبـور باش

تنها تویی و دشت پُـر از درد بی‌کسی            در چشم بی‌حـیایی لشکـر صبور باش

بر نیـزه می‌شود سر هفتاد و چند عشق            زینب به زیر سایۀ یک سر صبور باش

آن دم که چوب بر لب عطشان می‌زدند            جان پـدر، به جان پیـمبر صبور باش